Θάμαρ

I

Πόλη της Ιουδαίας. Αναφέρεται από τον γεωγράφο Πτολεμαίο ως Θαμάρ Θαμαρώ. Η τοποθεσία της παραμένει άγνωστη.

II

Όνομα βιβλικών προσώπων.

1. Χαναναία. Παντρεύτηκε τον Hρ, πρωτότοκο γιο του Ιούδα και εγγονό του Ιακώβ. Όταν πέθανε ο Hρ χωρίς να αφήσει απογόνους, ο Ιούδας υποχρέωσε τον Αυνάν, δευτερότοκο γιο του, να παντρευτεί τη Θ. Ο Αυνάν όμως δεν ήθελε να τεκνοποιήσει με τη χήρα του αδελφού του και φρόντιζε να μην ολοκληρώνει τα συζυγικά του καθήκοντα «εκχέων το σπέρμα του επί την γην». Από το όνομά του προέρχεται η κοινή λέξη αυνανισμός. H Θ., ωστόσο, επιθυμώντας να τεκνοποιήσει μεταμφιέστηκε σε πόρνη, παραπλάνησε τον πεθερό της Ιούδα και έκανε μαζί του δύο παιδιά, τους Φαρές και Ζαρά (Γένεσις λη’ 6, Ματθαίος α’ 3).

2. Κόρη του Δαβίδ από τη Μασχά και ομομήτρια αδελφή του Αβεσσαλώμ. Την ερωτεύτηκε και τη βίασε με δόλο ο ετεροθαλής αδελφός της, ο Αμνών. Για να τιμωρήσει ο Αβεσσαλώμ την προσβλητική συμπεριφορά του Αμνών, τον σκότωσε επίσης με δόλο (Α’Παραλειπομένων α’ 9, Β’ Βασιλειών γ’ 3).

3. Κόρη του Αβεσσαλώμ (Β’ Βασιλειών ιδ’ 27).

III

Όνομα ευγενών της Βυζαντινής αυτοκρατορίας.

1. Κόρη του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Α’ του Κομνηνού (12ος αι. μ.Χ.). Καταγόταν από τη Γεωργία και όταν ο Ανδρόνικος αναγορεύτηκε βασιλιάς, το 1183, εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη έως την εξέγερση του 1185, η οποία κατέληξε στην εκθρόνιση και στη δολοφονία του πατέρα της. Τότε έσπευσε να φύγει κρυφά από την Κωνσταντινούπολη, παίρνοντας μαζί της και τους μικρούς γιους του αδελφού της Μανουήλ.

2. Κόρη του δεσπότη της Ηπείρου, Νικηφόρου Α’ Αγγέλου (13ος-14ος αι. μ.Χ.). Ο πατέρας της την πάντρεψε για πολιτικούς λόγους, το 1294, με τον πρίγκιπα του Τάραντα, Φίλιππο, γιο του βασιλιά της Νάπολης, Καρόλου Β’ του Ανδηγαυικού. Ο Νικηφόρος έδωσε ως προίκα στον Φίλιππο τις πόλεις Ναύπακτο, Αγρίνιο, Βόνιτσα, Βλυχό και Αγγελόκαστρο καθώς και μεγάλη ετήσια επιχορήγηση με τον όρο ότι θα σεβόταν τη Θρησκευτική πίστη της συζύγου και των κατοίκων των παραχωρούμενων πόλεων. Όμως, σχεδόν αμέσως μετά τον γάμο του, ο Φίλιππος αθέτησε τη συμφωνία που είχε συνάψει με τον πεθερό του και, αφού απομάκρυνε τον Έλληνα επίσκοπο της Ναυπάκτου, έσπευσε να εγκαταστήσει στη θέση του έναν Λατίνο. Τελικά, έπειτα από 15 χρόνια συμβίωσης, ο Φίλιππος διέλυσε τον γάμο του με τη Θ. και πήρε ως σύζυγό του την Αικατερίνη Β’, την τελευταία απόγονο του φραγκικού οίκου των Κουρτενέ.

IV

(12ος αι.). Βασίλισσα της Γεωργίας, κόρη του ηγεμόνα της Γεωργίας Γεωργίου Β’. Αρχικά συμβασίλευσε με τον πατέρα της και μετά τον θάνατό του (1184) κυβέρνησε μόνη με μεγάλη επιτυχία το κράτος. Φημιζόταν για τη μόρφωσή της και προστάτευσε τους λογίους του τόπου της.